داغ امام عسـکری دلـهـا شکستـه / در ماتم بابای خود مهدی نشسته

گرد مصیبت چهره ی عالم گرفته / زهرا ز داغ لاله اش ماتم گرفته …

—–

یا امام حسن عسکری

دیده گریان نشود روز جزا در محشر / هر که گریان به جهان بهر عزای تو بود

—–

از زهر کینه کشتند امام عسگری را / از نو خزان نمودند، گلزار حیدری را

—–

زهرا زند به سینه، دنبال آن جنازه / بعد از مه صفر شد، داغش دوباره تازه

—–

در سامره بپا شد،غوغای روز محشر

ابن الرضا فدا شد، در راه دین داور

—–

زهرا(ص) زند به سینه، دنبال آن جنازه

بعد از مه صفر شد، داغش دوباره تازه

—–

شهادت امام حسن عسکری، بهار جوشش خون شیعه است در غم غیبت

—–

مولای غایب غریبم! سرسلامت باد ما را در غم بابای شهیدت

—–

پذیرا باش ای غمگینترین شیعه در عصر غیبت.

فرسنگها سنگ را به شوق زیارت حرمت، با بادها میدوم و با رودها آواز میخوانم

شاید در پای تو کبوترانه بمیرم

—–

امشب که زمین و آسمان می گرید / از ماتم عسکری جهان می گرید

جا دارد اگر شیعه خون گریه کند / چون مهدی صاحب الزمان می گرید

سالروز پرپر شدن یازدهمین گل بوستان امامت و ولایت، تسلیت باد…

—–

امام حسن عسکری (ع) :

کسى که “پارسایى” خوى او، و “بخشندگى” طبیعت او

و “بردبارى” خصلت او باشد دوستانش بسیار شوند…

شهادتش تسلیت، التماس دعا

—–

هشدار که ماتم عظیم است امروز / دلها همه با غصه ندیم است امروز

بر صاحب عصر تسلیت باید داد / کان درّ گرانمایه یتیم است امروز…

التماس دعا

—–

شیعیان بر سر زنید، شد عزای دیگری / کشته ی زهر جفا شد امام عسکری

از جفای معتمد، پر زخون دل ها شده / در عزای عسکری، سامره غوغا شده

خدایا به حق یازدهمین امام مظلوم شیعیان فرج فرزند غائب غریبش را نزدیک بگردان

—–

امروز عسکری به جهان دیده بسته است / قلب جهان و قطب زمان دلشکسته است

آن حجت خدای، ز بیداد معتمد / پیوند زندگانی اش از هم گسسته است

.: شهادت یازدهمین امام شیعیان و نشستن گرد یتیمی

بر چهره ی مولایمان صاحب الزمان، تسلیت باد…

—–

فاطمه امشب به سامرّا عزا برپا کند / دیده را یاد امام عسکری دریا کند

ای خوش آن چشمی که امشب با امام عصر خود / خون دل جاری به رخ در مرگ آم مولا کند

—–

نه همین جای تو در سامره تنها باشد / که به دلهای محبان تو جای تو بود

—–

شهادت، عشق است. فرزند غایبش را سر سلامت بگویید و باران اشکتان را در بی‏شکیبی انتظار، بهانه سازید!

—–

نه همین جای تو در سامره تنها باشد / که به دلهای محبان تو جای تو بود

—–

شیعه را خاک غم بر سر می‏باید و بازار دل، تا ابد سیاه‏پوش و آسمان دین را باران باران و اشک و اشک!

—–

وقتی امامی می‏رود، نیمه‏ای از عشق امتش را با خود به خاک می‏برد…

—–

شهادت امام حسن عسکری علیه السلام بهار جوشش خون شیعه است در غم غیبت

—–

مولای غایب غریبم! سرسلامت باد ما را در غم بابای شهیدت پذیرا باش؛ ای غمگین‏ترین شیعه در عصر غیبت!

—–

ردپاهای گمشده‏ی ما، مسافران طوفانند که پی عطر تو می‏گردند

—–

مگر حرمت را بر آسمان هفتم بنا کرده‏اند که این همه ابر بارانی، بر شانه ما می‏گیرند؟

—–

فرسنگها سنگ را به شوق زیارت حرمت، با بادها می‏دوم و با رودها آواز می‏خوانم؛ شاید در پای تو کبوترانه بمیرم

—–

ولی حق حسن العسکری علیه السلام ای آن که قضا / مجری امر تو و بنده رای تو بود، شهادتش تسلیت باد